Oferujemy urozmaicony program edukacyjny, dzięki któremu nasze dzieci zdobywają wiedzę oraz umiejętności pozwalające sprostać wymaganiom szkoły. W naszym przedszkolu bardzo ważnym zadaniem jest dobra adaptacja dziecka w nowym środowisku. We wzajemnym poznaniu i zintegrowaniu grupy pomocne są zabawy i tańce według propozycji Stowarzyszenia Klanza. Po obiedzie we wszystkich oddziałach prowadzone są zabawy wyciszające, a w grupach młodszych dzieci korzystają z odpoczynku poobiedniego z możliwością snu. Jest to czas relaksu przy łagodnej muzyce i przyjemne słuchanie opowiadań do poduszki. Promujemy zdrowy styl życia. Kadra pedagogiczna ustawicznie doskonali swoje umiejętności, poszerza wiedzę i bogaci warsztat pracy. Pozwala to na wprowadzanie nowych metod wspomagających proces dydaktyczno-wychowawczy. Dzięki tym metodom nasi wychowankowie nie mają problemów z adaptacją w środowisku oraz osiągają lepsze wyniki w szkole.

Stosujemy następujące metody aktywizujące oraz wspomagające rozwój dziecka:

• System "Edukacja przez ruch" Doroty Dziamskiej
• Metoda Dobrego Startu Marty Bogdanowicz
• Kinezjologia Edukacyjna Paula Dennisona
• Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborn'e
• Metoda Pedagogiki Zabawy
• Metoda KNIESSÓW
• Metoda twórczego ruchu Carla Orffa
• Metoda aktywnego słuchania muzyki Bati Strauss
• Metoda projektu
• Metoda ruchowej ekspresji twórczej R.Labana
• "Dziecięca matematyka" E. Gruszczyk- Kolczyńskiej

"Edukacja przez ruch" to system form i metod kształcenia oraz terapii, który wykorzystuje naturalny, spontaniczny ruch organizmu. Człowiek rusza się, a więc przez ruch uaktywnia zmysły, dzięki którym poznaje otaczający świat. Metoda "Edukacji przez ruch" to zbiór wielu ćwiczeń, usprawniających poszczególne funkcje organizmu. Ćwiczenia i zabawy tego systemu bazują na ruchu, angażując zintegrowane ruchy różnych części ciała prowadzą do powstania pracy plastycznej, która poddana analizie pozwala odnieść się do treści realizowanych przez nauczyciela. Proponowane ćwiczenia uwzględniają możliwości motoryki dziecka oraz fizjologiczny ruch organizmu, a także rozwój społeczny dzieci. Rytm towarzyszący ćwiczeniom ułatwia wykonanie czynności, harmonizując poszczególne aspekty aktu ruchowego i zwiększając ogólną koordynację ruchową, co wpływa na integrację układu sensorycznego.
Istotnym elementem tej metody jest wykorzystanie w edukacji origami. Składanie papieru jest też aktywnością zintegrowaną - nie można konstruować bez ruchu obydwu rąk, bez aktywności wzroku, myślenia, przeliczania, klasyfikowania. Towarzyszące działaniom emocje wspierają procesy poznawcze, rozwijają motywację i pozytywną samoocenę dziecka.

Składa się ona z dwóch części. Pierwsza to piosenki do wzorów graficznych, druga to piosenki na literki tzw. Alfabet piosenek. Metoda Dobrego Startu aktywizuje rozwój psychomotoryczny, a zarazem jest metodą rehabilitacji psychomotorycznej. Ma zatem wielostronne zastosowanie w pracy z dziećmi. Proponowany zestaw ćwiczeń usprawnia funkcje psychomotoryczne, wzrokowe, słuchowe, ruchowe oraz poprawia ich koordynację. Zajęcia pod względem organizacji przebiegają zawsze według stałego schematu. Zajęcia opierają się na aktywnej postawie dzieci, dlatego są dla nich bardziej atrakcyjne. Metoda Dobrego Startu jest tą, która rozwija, usprawnia i kształci wszechstronnie.

Ta nieinwazyjna metoda poprawiania sprawności umysłowej istnieje już od 30 lat. Ćwiczenia opracował dr Paul Dennison na podstawie doświadczeń, które zdobył w walce z własną dysleksją i wadą wzroku. Są to proste ruchy, które przynoszą korzyść każdemu uczącemu się. Gimnastyka mózgu z jej naprzemiennymi, precyzyjnymi ruchami aktywuje zrównoważone mięśnie z obu stron ciała. Gimnastyka mózgu jest bezpieczna i może być wykorzystywana na początku, na końcu zajęć lub jako oddzielne ćwiczenie w czasie swobodnych zabaw.

Główną ideą metody jest posługiwanie się ruchem jako narzędziem wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka i terapii jego zaburzeń. Ruch rozwija świadomość własnego ciała, przestrzeni oraz dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania w niej kontaktów. Poprzez udział w ćwiczeniach dzieci zyskują poczucie bezpieczeństwa, stają się bardziej aktywne, usprawniają motorykę. Ćwiczenia dają również możliwość wyładowania napięć psychoruchowych w akceptowany społecznie sposób.

Metoda polega na wykorzystaniu w procesie dydaktyczno-wychowawczym różnych pląsów, zabaw muzyczno-ruchowych, tańców ludowych w celu integracji dzieci. Uczy ona współistnienia w grupie, wyzwala aktywność, pobudza dzieci do ekspresji muzyczno-ruchowej. Poprzez ćwiczenia muzyczno-ruchowe w grupie ułatwia komunikację interpersonalną i uatrakcyjnia zajęcia edukacyjne.

Jedna z atrakcyjniejszych metod rozwijania sprawności fizycznej małych dzieci, jest rodzajem gimnastyki rytmicznej polegającej na nieustannym poszukiwaniu form i rodzajów ruchu ze strony nauczycieli poprzez eksperymentowanie środkami ruchowymi, słuchowymi i wzrokowymi. Rezygnuje się w niej z powszechnie dotychczas stosowanych ortodoksyjnych form i środków wychowania fizycznego. Eksponuje naturalne formy ruchowe eliminując ścisłe. Bardzo ważnym czynnikiem oprócz ruchu, rytmu i muzyki są oryginalne przybory, które uczestniczą twórczo w procesie kształcenia kultury fizycznej.

Metoda ta polega na twórczym obcowaniu z muzyką realizującym się w różnych formach ruchu, tańcu, śpiewie, mowie, grze na instrumentach, pantomimie. Tworzenie, odtwarzanie i słuchanie stanowią integralną całość, a rozumiana w ten sposób aktywność muzyczna jest instrumentem twórczego rozwoju. Nie ma w systemie Orffa miejsca dla bierności, bo naprawdę zrozumieć i odczuć sens jego idei, można jedynie wówczas, gdy się samemu aktywnie uczestniczy we wspólnym działaniu.

Istotą tej metody jest chęć przybliżenia dzieciom muzyki klasycznej. Poprzez "aktywne słuchanie" dzieci nieświadomie poznają strukturę utworu muzycznego np. formę pieśni, ronda, poprzez rozpoznawanie ciałem zmian w muzyce i różnicowanie poszczególnych części. "Aktywne słuchanie" polega na wykonywaniu prostych ruchów rytmicznych siedząc lub prostych ruchów tanecznych proponowanych przez nauczyciela. W przypadku dzieci młodszych są to ruchy ilustrujące krótkie opowiadanie związane z każdym utworem muzycznym. Zabawy rytmiczne są pierwszym etapem przygotowującym do wprowadzenia instrumentów perkusyjnych, z którymi dziecko ma możliwość aktywnego uczestniczenia w utworze muzycznym jako współwykonawca lub dyrygent.

Metoda projektu polega na samodzielnym inicjowaniu, planowaniu, wykonywaniu i ocenie realizacji zadań edukacyjnych. Pozwala zatem dzieciom na samodzielne rozwijanie zainteresowań, kierowanie własnym uczeniem się podczas gdy nauczyciel pełni funkcję wspomagającą, kierującą i organizującą. Zalety metody projektu:
-społeczne: rozwiązywanie problemów, negocjacje, ustalanie strategii działania, przewidywanie życzeń i odczuć innych osób.
-rozwój intelektualny: uczy się: myślenia krytycznego; stawiania hipotez; przewidywania i weryfikowania przewidywań; dociekliwości; wytrwałości w dążeniu do rozwiązywaniu problemu; pogłębianie wiedzy: swoboda inicjowania i rozwijania własnych zainteresowań poprzez samodzielny dobór działań, -rozwój samodzielności: dziecko samo określa swoje cele, samo kieruje swoją aktywnością, samo bierze odpowiedzialność za własną pracę, samo ocenia swoje osiągnięcia - różnorodność działań, - udział wszystkich dzieci, - rozwijanie kreatywności, - włączenie rodziców w realizację projektu: zbierają materiały, książki, występują w roli ekspertów, towarzyszą w wycieczkach, biorą udział w wydarzeniu kulminacyjnym itp.

Metoda gimnastyki twórczej Rudolfa Labana nazywana jest także metodą improwizacji ruchowej. Daje możliwość podejmowania ruchu zgodnie z własną inwencją twórczą, fantazją, doświadczaniem. U podstaw tej metody leży naturalna ruchliwość i naturalny styl motoryki dziecka. Pozwala ona na posługiwanie się różnymi formami ruchu i ekspresji jak: ćwiczenia muzyczno-ruchowe, zabawy, taniec, opowieść ruchowa, inscenizacja, improwizacja ruchowa, groteska, pantomima, sceny dramatyczne itp. W metodzie uwzględnia się łącznie ruchu z muzyką i rytmem i dlatego często przy realizacji zadań wykorzystuje się instrumenty perkusyjne. Każdy ćwiczący wykonuje zadanie ruchowe na swój sposób i wobec tego pokaz wykonania nie jest niezbędny, schodzi na dalszy plan. Należy tylko ćwiczącym wyjaśnić, co mają robić, natomiast sposób wykonania będzie zależał od ich inwencji twórczej, pomysłowości, fantazji oraz doświadczeń ruchowych.
W zajęciach ruchowych metoda gimnastyki ekspresyjnej wprowadzana jest w formie wstawek lub małych fragmentów zajęć (wyczucia własnego ciała, ciężaru siły), przestrzeni, rozwijania wyczucia płynności ruchów i ciężaru ciała w przestrzeni i czasie, współdziałanie z partnerem lub grupą.

W edukacji matematycznej przedszkolaków najważniejsze są osobiste doświadczenia dziecka.Stanowią one budulec, z którego dziecko tworzy pojęcia i umiejętności. Jeżeli doświadczenia są specjalnie dobrane, przyczyniają się także do rozwoju myślenia i hartowania dziecięcej odporności.
Program "Dziecięca matematyka "wg. E. Gruszczyk- Kolczyńskiej obejmuje następujące kręgi tematyczne: orientacja przestrzenna, rytmy, kształtowanie umiejętności liczenia, a także dodawania i odejmowania, wspomaganie rozwoju operacyjnego rozumowania; rozwijanie umiejętności mierzenia długości, klasyfikacja, układanie i rozwiązywanie zadań arytmetycznych, zapoznanie dzieci z wagą i sensem ważenia, mierzenie płynów, intuicja geometryczna, kształtowanie gier przez dzieci, zapisywanie czynności matematycznych. Dwanaście wymienionych kręgów tematycznych trzeba zrealizować w podanej kolejności, uwzględnia ona, bowiem nie tylko stopniowane trudności, ale także prawidłowości rozwoju dziecka.
Celem tej metody jest wspomaganie rozwoju umysłowego dzieci. Zaplanowane działania służą wprowadzeniu nowych treści lub uporządkowaniu i ukierunkowaniu nagromadzonych doświadczeń dzieci.